نامه ای به دبیرکل ملل متحد در مورد گروگان های ایرانی

دوستان سلام
حدود یک ساعت پیش با ارسال نامه ای به دبیرکل ملل متحد در مورد گروگان های ایرانی، تلاش های دولت و مردم برای آزادی این قهرمانان ملی را ادامه دادم. متن نامه به زبان انگلیسی و ترجمه فارسی آن را ذیلا تقدیم شما می کنم:

In the name of God, the Compassionate, the Merciful

March 26, 2014

Excellency,

I have the unpleasant duty to draw your attention to the shocking news about the possible murder of one of the five Iranian border guards abducted on February 7, 2014 by an extremist terrorist group, in the border area between Iran and Pakistan. This is the latest in a series of similar terrorist atrocities against Iranian citizens, including diplomats and other officials and innocent civilians of Iranian and other nationalities, which include:

- Repeated explosions and terrorist attacks in our Eastern border in recent months, which have resulted in the murder of at least 12 soldiers;
- Two car-bomb attacks on the Iranian diplomatic and cultural premises in Beirut on 19 November 2013 and 19 February 2014, killing one diplomat and a dozen security guards and many Lebanese civilian bystanders;
- Abduction and murder of Iranian diplomatic personnel in Sana’a, including kidnapping of an Iranian diplomat, Mr. Nour Ahmad Nikbakht, on July 21, 2013, and brutal assassination of another, Mr. Abolghassem Assadi, on January 18, 2014; and
- Suicide attack on the Iranian Consulate-General in Peshawar, on February 25, 2014, killing two security guards and injuring many innocent Pakistani bystanders.

It is extremely regrettable that all available evidence indicate that these cowardly acts of terror targeting the Islamic Republic of Iran and its citizens have been perpetrated by State-sponsored extremist groups, with similar patterns of funding, coordination, support and direction. The entire international community should be alarmed by the regional and extra-regional ramifications of sectarian tension and extremist violence, which are being systematically organized, sponsored and orchestrated in various parts of our region. In fact, learning from recent history, a sober assessment of the medium and long-term implications of this dangerous trend will show that the very sponsors of such hatred, who for ill-conceived interests have hastily resorted to such short-sighted tactics to remedy their strategic miscalculations and failures, stand to lose the most from the sectarian and extremist violence that they are spreading.

Moreover, there is very little doubt concerning the inherent and reinforcing interrelationship in our region between perpetual war economy, extremist violence and terrorism on the one side, and drug trafficking and transnational organized crime on the other. The Islamic Republic of Iran has been in the forefront of the global campaign against drug trafficking, with narcotic seizures by Iran amounting to over three quarters of the entire confiscations throughout the world. Being in the first line of defense against this global menace has cost Iran dearly in blood and treasure, without any meaningful international cooperation to share the cost, provide technological assistance, or at least take a resolute stance against those who have exacted a heavy toll on Iran, its innocent civilians and brave soldiers. While our sacrifices help protect the entire humanity from the scourge of narcotics, the international community is simply not doing enough to help Iran in this never-ending struggle. Mere condemnation of acts of terrorism does not suffice.

In the last few days, all Iranians celebrated Nowruz -- recognized by the General Assembly as an international day of peace, neighborliness and solidarity -- sharing the sense of grief and desperate anticipation of the families and loved ones of these national heroes. While noting the efforts of the Governments of Pakistan, Lebanon, and Yemen, our hostages remain in captivity and the perpetrators of previous crimes have yet to face justice. The Iranian people have every right to demand more resolute global action, yielding practical results in bringing their hostages back home and in bringing to justice those responsible for the murder of their compatriots. A manifestation of this legitimate demand can be seen in the grass root one-million signature campaign organized by the Iranian youth, from all walks of life, calling upon you and other national and international authorities to take stronger measures to secure the early and safe return of their hostages. Through this letter, I join them in their dignified appeal to the global community.

I will be grateful, if you have this letter circulated as a document of the General Assembly, Security Council and the Human Rights Council.

Please accept, Excellency, the assurances of my highest consideration.



M. Javad Zarif
Minister for Foreign Affairs

به نام خداوند بخشنده مهربان
عالیجناب
وظیفه ناگواری است که باید خبردردناک احتمال کشته شدن یکی از پنج مرزبان ایرانی، که در تاریخ 7 فوریه 2014 توسط یک گروه افراطی تروریستی در منطق مرزی میان ایران و پاکستان ربوده شده اند، را به اطلاع شما برسانم . این حادثه آخرین مورد از اعمال ددمنشانه تروریستی علیه شهروندان، دیپلماتها و غیر نظامیان ایرانی و غیر ایرانی به شمار می رود که از جمله موارد زیر را در بر می گیرد:
- بمب گذاری و حملات تروریستی در مناطق مرزی شرق کشور طی ماه های اخیر که منجر به کشته شدن حداقل 12 سرباز شده است؛
- دو مورد حمله با خودرو بمب گذاری شده علیه ساختمان های دیپلماتیک و فرهنگی ایران در بیروت در روزهای 19 نوامبر 2013 و 19 فوریه 2014 که منجر به کشته شدن یک دیپلمات ایرانی و تعدادی از نگهبانان و تعدادی از عابران غیر نظامی لبنانی شد؛
- ربودن و قتل دیپلمات های ایرانی در صنعا، شامل ربودن یک یپلمات ایرانی به نام آقای احمد نیک بخت در 21 ژوئیه 213 و قتل وحشیانه یک دیپلمات دیگر ایرانی به نام اقای ابوالقاسم اسدی در تاریخ 18 ژانویه 2014؛
- حمله انتحاری به ساختمان سرکنسولگری ایران در پیشاور در تاریخ 25 فوریه 2014 که منجر به کشته شدن دو نگهبان و مجروح شدن تعداد زیادی شهروندان عادی پاکستان شد.
با کمال تاسف شواهد موجود حاکی از آن است که تمامی این اعمال تروریستی بزدلانه علیه جمهوری اسلامی ایران و شهروندانش توسط گروه های تروریستی مورد حمایت دولتی با الگوهای مشابه تامین منابع مالی، هماهنگی و مدیریت مشابه صوت پذیرفته اند. جامعه بین المللی باید در مورد پیامدهای ناشی از تنش ها و خشونت های فرقه ای منطقه ای و فرامنطقه ای که به صورت نظام مند در بخش های مختلف منطقه ما سازماندهی، هدایت و حمایت می شوند، هشیار باشد. در واقع با یک نگرش تاریخی و در یک تحلیل واقع بینانه، پیامدهای میان مدت و طولانی مدت این روند خطرناک دامن همان کسانی را خواهد گرفت که برای نیل به اهداف نسنجیده خود با توسل به اینگونه اقدامات کوته بینانه و شتاب زده سعی در جبران شکست ها و محاسبات غلط راهبردی گذشته خود را دارند؛ آنان بیش از همه از خشونت و افراط فرقه گرایانه ای که خود می پراکنند زیان خواهند دید.
به علاوه تردیدی نیست که در منطقه ما رابطه نزدیک و تنگاتنگی میان اقصاد مبتنی بر جنگ، خشونت های افراط گرایانه و تروریزم از یک سو و مواد مخدر و جرائم سازمان یافته فرامرزی از سوی دیگر وجود دارد. جمهوری اسلامی ایران پیشتاز مبارزه با قاچاق مواد مخدر است، به حدی که مواد مخدر کشف شده در ایران معادل سه چهارم مواد مخدر کشف شده در کل جهان را تشکیل می دهد. ایران در خط مقدم مبارزه با این تهدید جهانی قرار دارد و به همین خاطر از نظر جانی و مالی بهای سنگینی را پرداخته است؛ بدون آنکه جامعه جهانی در تحمل این بار همکاری و یا کمک فنی به ما داده باشد و یا حداقل با آنانی که این همه هزینه های سنگین را بر شهروندان و سر بازان شجاع ما تحمیل کرده اند به صورت جدی مقابله کند. در حالیکه که فداکاری ما موجب شده است که جامعه بشری کمتر از خطر مواد مخدر رنج ببرد، جامعه بین المللی به اندازه کافی در این مبارزه پایان ناپذیر ایران را یاری نکرده است. صرف محکوم کردن اعمال تروریستی کفایت نمی کند.
مردم ایران در چند روز گذشته در حالی نوروز -- که توسط مجمع عمومی ملل متحد به عنوان روز بین المللی صلح، همبستگی و حسن همجواری به رسمیت شناخته شد -- را جشن گرفتند، که همگی در رنج و انتظار خانواده های این قهرمانان ملی شریک بودند. علیرغم اقدامات دولت های پاکستان، لبنان و یمن، گروگان های ما همچنان در اسارت بسر می برند و عاملان جنایات علیه شهروندان ما هنوز به جزای اعمال خود نرسیده اند. مردم ایران حق دارند خواستار اقدام قاطعانه جهانی شوند؛ اقدامی که در عمل منجر به بازگشت گروگان هایشان به وطن و مجازات مسئولین این جنایت ها علیه هموطنان شان باشد. یک نمود در خواست مشروع مردم ایران، حرکت خودجوش مردمی جوانان ایرانی در جمع آوری یک میلیون امضا برای درخواست از جنابعالی و دیگر مقامات بین المللی جهت انجام اقدامات موثرتری برای بازگشت سریع تر گروگان های ایرانی به وطن است. من نیز با ارسال این نامه به این موج می پیوندم.
از شما در خواست دارم این نامه به عنوان سند مجمع عمومی، شورای امنیت و شورای حقوق بشر ملل متحد منتشر شود.
فرصت را برای تجدید احترامات فائقه مغتنم می شمارم.
محمد جواد ظریف
وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران