حضور در کمیسیون امنیت ملی مجلس

سلام دوستان
ساعت 5 و ربع صبح ذوشنبه است. دیروز چند جلسه داشتم که طولانی ترین و جالب ترین آنها حضور در کمیسیون امنیت ملی مجلس بود. حدود 3 ساعت طول کشید و باعث شد که 90 دقیقه به جلسه دولت دیر برسم. جلسه کمیسیون امنیت ملی در فضایی جدی ولی صمیمانه برگزار شد. تقریبا همه نمایندگان محترم حاضر در جلسه از تلاش های انجام شده در سفر نیویورک تقدیر کردند. انتقادهایی هم داشتند که سعی کردم به آنها پاسخ دهم. نقد سازنده برای یک نظام مردم سالار حیاتی است و لذا باید از آن استقبال کرد. آنچه من در کمیسیون دیدم بیشتر نقد خیرخواهانه بود و به همین دلیل حتی یک ساعت از وقت تعیین شده بیشتر ماندم تا هم از نظرات نمایندگان استفاده کنم و هم دیدگاه های خودم و دولت را توضیح دهم. 

اما در برخی رسانه ها و سایت ها، انتقادات شکل دیگری به خود می گیرند. فکر می کنم باید در اظهارنظرهای عمومی بین نقد و تخریب تفاوت قائل شد. مخصوصاً وقتی تخریب برخاسته از ملاحظات جناحی باشد و هدف آن (خواسته یا ناخواسته) نه یک شخص و گروه، بلکه سیاست خارجی کشور. فکر نمی کنم اگر در رسانه ها سیاست خارجی عزتمند کشور را واداده معرفی کنند، خدمتی به کشور یا نظام کرده اند. زمانی که دنیا در برابر عظمت مردم ایران و منطق قوی و همراه با اعتماد به نفس و خودباوری نمایندگان این ملت در صحنه جهانی با احترام برخورد می کند، چرا باید این سیاست خارجی را واداده معرفی کرد؟ آیا قدرقدرت نشان دادن بدخواهان این مردم و جنگ طلبان و در نهایت ریختن آب به آسیاب آنها نیست؟ آیا این برخواسته از تفکر انقلابی است که آمریکا را قدر قدرت بدانیم و حتی اذعان به توان و موفقیت دیپلماتیک رییس جمهور انقلابی کشور توسط دوست و دشمن را نتیجه طراحی و توطئه همان قدرقدرت تلقی کنیم؟ 
من در مذاکرات متعددی بوده ام که طرف غربی در جلسه هیچ موفقیت و دستاوردی نداشته ولی فردای آن روز بیشتر رسانه های آن کشور ارزیابی کاملا مثبتی از جلسه ارائه داده اند تا دیپلماسی کشورشان را شکست خورده معرفی نکنند. جالب اینجاست که در اکثر این موارد همین دوستان همیشه منتقد رسانه ای خودمان نه تنها از این روش استفاده نکرده اند، بلکه به جای باور کردن حرف طرف خودی، به ادعاهای هدایت شده رسانه های غربی استناد نموده و دیپلماسی موفق کشور را ناکارآمد معرفی نموده اند. یعنی دقیقاً همان خط دروغ تبلیغاتی که رسانه های غربی به صورت هدفمند و هدایت شده در صدد القای آن بوده اند را دنبال کرده و تازه ادعای انقلابی بودن هم داشته اند. به هرحال، با کمال احترام و تواضع، فکر می کنم ضرورت دارد برخی دوستان مختصر تجدیدنظری در روش خود داشته باشند.

بعد از مجلس با 90 دقیق تاخیر به دولت رفتم. در پایان جلسه دولت، که اولین جلسه بعد از بازگشتم از نیویورک بود، گزارشی از سفر دادم و بعد از من ریاست محترم جمهوری با بزرگواری فراوان مطالبی را در مورد دستاوردهای مهم و ارزنده سفر نیویورک اضافه کردند که نشان دهنده اراده قوی و تصمیم خلل ناپذیر ایشان در پیگیری اهداف اعلام شده سیاست خارجی در هماهنگی کامل با رهبری فرزانه انقلاب و به منظور اعتلای اسلام و ایران و ایرانی و پیشبرد رفاه مردم و توسعه کشور بدون نگرانی از برخی بداخلاقی های رسانه ای بود. این سخنان نیرو و انرژی مثبت بی نظیری به من و همه اعضای دولت داد.

بعد از دولت هم برای تعویض عینک خود به مرکز چشم پزشکی نور رفتم که واقعاً جالب بود و من مرکز چشم پزشکی به این مجهزی در آمریکا هم ندیده بودم. خلاصه هم دوستان خیلی لطف کردند و هم دیدن این میزان از پیشرفت علمی در کشور برای من غرورآفرین بود.

این از دیروز و امروز هم روز جدیدی است و دیدارها و برنامه های جدید. به امید حق.

شاد و سربلند باشید.

تسلیت شهادت امام جواد علیه السلام

سلام دوستان
ساعت 5 و ربع صبح یکشنبه است. شهادت امام جواد علیه السلام را تسلیت عرض می کنم. 
دیروز که اولین روز کاری پس از بازگشت به تهران بود روز شلوغی بود و به ملاقات و مصاحبه سپری شد. مصاحبه های آخر شب با برنامه شب آفتابی شبکه 5 و گفتگوی ویژه خبری شبکه 2 فرصت خوبی بود که گزارش مفصل تری را خدمت شما ارائه کنم. امیدوارم که مفید بوده باشد.
شاید باور نکنید که در تمام روز شنبه حتی فرصت نکردم به دفترم در وزارت امورخارجه بروم. امروز هم شاید فقط نیم ساعت بتوانم به دفتر بروم و بقیه را باید در جلسات بیرون از وزارت امور خارجه انجام وظیفه کنم.
به هرحال مقصود فقط تقدیم سلام و ادب و اظهار خوشحالی از بازگشت به ایران عزیز بود. از پیام های شما بسیار سپاسگزارم و از اینکه فرصت نمی کنم به آنها پاسخ دهم بازهم پوزش می خواهم.
خدا نگهدار شما و همه ایرانیان خوب و ایران عزیز باد.

گزارش از فاصله 10هزار متری از سطح دریا در میان اقیانوس اطلس

دوستان سلام
ساعت 8 و نیم صبح جمعه به وقت نیویورک و 4 بعدازظهر به وقت ایران عزیز است. نمی دانم دقیقاً کجا هستم و یا ساعت به وقت محلی چیست. قرار بود گزارش بعدی را در تهران بنویسم. اما متوجه شدم که هواپیما امکان وصل شدن به اینترنت را دارد. لذا از فاصله 10هزار متری از سطح دریا در میان اقیانوس اطلس مراتب ارادت خود را تقدیم می کنم. پرواز از نیویورک 3 ساعت تأخیر داشت و ممکن است به پرواز بعدی به تهران نرسیم. به هرحال به یک شکل باید خود را به تهران برسانیم چون از صبح شنبه باید پشت سر هم در جلساتی با رییس محترم جمهور، دبیر محترم شورای امنیت، ریاست محترم مجلس و شورای معاونین وزارت امورخارجه و بعد هم در برنامه زنده سیما شرکت کنم. 
به هر حال، مقصود فقط عرض سلام بود از این بالا.
خدا یار و نگهدار شما و ایران عزیر باد.

انشاءالله «یواشکی» به منزل خواهم رفت!

سلام دوستان
ساعت 7 صبح نیویورک است. دیروز هم به جلسه و ملاقات گذشت که فهرست آن ها را در گزارش قبلی تقدیم کرده بودم. امروز هم یک مصاحبه با فرید زکریا دارم که روز یکشنبه از شبکه سی ان ان پخش خواهد شد.

ملاقات با دبیرکل سومین ملاقات در طول 16 روز اقامت من در نیویورک بود. دو بار خودم و یک بار همراه دکتر روحانی. این بار در مورد بحث هسته ای، امنیت خلیج فارس و سوریه تبادل نظر کردیم. 
نکته جالب ملاقات این بود که دبیرکل گفت این هفتمین سالی است که به عنوان دبیرکل در مجمع عمومی ملل متحد شرکت می کند و هیچگاه فضا اینگونه مثبت نبوده است. وی گفت سه دلیل برای این فضای مثبت وجود دارد: حضور مؤثر دکتر روحانی و شما، نشانه های پیشرفت در بحث هسته ای و سوریه و اجماع در مورد اهداف توسعه ای هزاره. شنیدم همین صحبت را در جلسات با همکاران خود هم مطرح کرده است. 

مجموعا سفر خوبی بود. فضا در سطح جهان به نفع ایران تغییر کرد. البته اصل این تغییر به دلیل حماسه حضور شما در انتخابات است. ما هم به لطف خدا و به یاری امام زمان تلاش ناقابلی کردیم که آنرا هم از خدا می دانیم. همانطور که در مجلس هم عرض کردم ،با تمام وجود معتقدم که 

وما رمیت اذ رمیت ولکن الله رمی 

یا به فرموده مولانا 

مطلق آن آواز خود از شه بود گرچه از حلقوم عبدالله بود

انشاءالله گزارش بعدی را در تهران خواهم نوشت. البته آنجا بسیاری از برنامه ها، اداری و حضور در جلسات و دولت و مجلس و ... خواهد بود که مشکل است هر روز گزارشی از آن تقدیم کرد و شاید چندان جذابیتی هم برای شما نداشته باشد. لذا اگر مطلبی برای نوشتن نبود یا به هر دلیل دیگری نوشتن میسر نشد، امیدوارم بر من ببخشید و حمل بر بی ادبی و جسارت من نکنید. 

قرار است انشاءالله شنبه شب (درحالت نیمه خواب و نیمه بیدار) در یکی از برنامه های رسانه ملی شرکت کنم و گزارشی خدمت مردم بزرگوار ارائه دهم.

از همه دوستانی که در اظهارنظرهای خود در این صفحه و یا سایر رسانه ها بنده را شرمنده کردند سپاسگزارم. از دوستانی که با دلسوزی تلاش های بنده را نقد کردند نیز از صمیم قلب متشکرم و از آنهایی که به روش مالوف و دیرینه خود، دوباره فدوی را مورد مهرورزی قرار دادند هم تشکر می کنم که کمک می کنند بارگناهان من کم شود.

از دوستانی هم که لطف کردند و در باره برنامه ورود بنده سؤال کردند و یا محبت کردند در اظهارنظرها پیشنهاد استقبال دادند ممنونم. صادقانه خدمتتان عرض می کنم که بنده شایسته این محبت ها نیستم و چنین اقدامی را هم به مصلحت نمی دانم. خلاصه هیچ خبری در فرودگاه نیست! من انشاءالله «یواشکی» به منزل خواهم رفت! 

به امید دیدار در ایران عزیز اسلامی، خدا نگهدار

کاور دکتر ظریف - فرش ایرانی

فرش ایرانی در سازمان ملل

دکتر ظریف و فرش ایرانی

سلام دوستان
هم شعر را جداگانه گذاشتم که ببینید هم عکس را چرخاندم که نچرخید!
خداکند همه مشکلات این گونه حل شود.

گزارش کاری از آمریکا

دوستان سلام

ساعت 4 صبح چهارشنبه 10 مهرماه است و 11 و نیم صبح در ایران. 
دیروز هم به جلسه و ملاقات و دیدار گذشت. آنقدر در این دوهفته حرف زده ام که بعد از چند دقیقه صحبت، سرفه اجازه ادامه نمی دهد. 

دیروز صبح را با یک جلسه مفصل کاری از ساعت 8 و نیم تا ده و نیم با همکاران در نمایندگی نیویورک شروع کردم. دوستان نکات مهمی را در مورد نحوه پیگیری کارها مطرح کردند. بنده هم قدری در مورد اینکه کار جدی تازه شروع شده و تمام دستگاه سیاست خارجی و به ویژه نمایندگی نیویورک باید آماده ورود به یک تلاش دقیق، حساب شده و بسیار دشوار باشند صحبت کردم. قدری هم در مورد ضرورت پیگیری دیدگاه رییس جمهور در مورد «جهان علیه خشونت و افراطـ» و نحوه عملیاتی کردن آن صحبت کردیم. این پیشنهاد که در سخنرانی مطرح شد به انگلیسی می شود
World Against Violence and Extremism 
که اگر حروف اول کلمات آن را کنار هم بگذاریم کلمه WAVE یعنی موج درمی آید.
واقعا شروع چنین موجی از ایران صلح طلب هم برای دنیا ضروری است هم برای مقابله با پروژه صهیونیستی ایران هراسی و امنیتی کردن ایران.

بعد از جلسه با همکاران، به دعوت قائم مقام دبیرکل آقای الیاسون به سازمان ملل متحد رفتم و برای بار دوم در این سفر ملاقات کاری طولانی با او داشتم و در مورد بحث هسته ای، سوریه و امنیت منطقه خلیج فارس با او تبادل نظر کردیم. ایده های خوبی مطرح شد که امیدوارم عملی شود. امروز عصر هم برای بار دوم، به دعوت دبیرکل با ایشان دیدار خواهم داشت. 

ناهار در شورای روابط خارجی با حضور ریچارد هاس رییس شورا و تعدادی از اعضای برجسته شورا برگزار شد، که بیشتر به پرسش و پاسخ گذشت. جلسه خوبی بود و بسیاری از ابهامات به صورت شفاف و بدون رودربایستی پاسخ داده شد. من همیشه اعتقاد داشته ام که در سیاست خارجی تعارف فقط مربوط به حوزه تشریفات است، اما در حوزه موضوعات محتوایی باید شفاف و صریح بود، البته مودب، دقیق و حساب شده. 

بعد از ظهر هم دو تن از معاونین دبیرکل ملل متحد و یکی از دستیاران دبیرکل برای ملاقات های جداگانه به نمایندگی آمدند و در مورد مسایل منطقه ای، سوریه و سایر موضوعات تبادل نظر کردیم.

سرانجام در رزیدانس دیدار مفصلی با همکاران دفتر حفاظت منافع در واشنگتن داشتیم که بندگان خدا به دلیل ترافیک 7 ساعت در راه بودند (مسر واشنگتن نیویورک حداکثر 4 و نیم ساعت است) و تازه ساعت 10 شب مجبور بودند دوباره همان مسیر را با اتومبیل برگردند. 
اکثر این افراد دوستان زمان دانشجویی بنده هستند که برخی از آنها 34 سال است با کمترین امکانات و با فداکاری در دفتر خدمت می کنند. بیشتر آنها دارای دکتری و فوق لیسانس هستند و چون همه کارت سبز دارند همه شان کارهای حسابی در بیرون دفتر را رها کرده و عموما برای یک ذوره ای که در ابتدا فکر می کردند چندماهی بیشتر طول نمی کشد برای خدمت و برداشتن باری از انقلاب به دفتر آمدند و گرفتار شدند و 6 ماهشان تبدیل به 30 سال شد و پایان عمر کاری. 
بحث های خوبی در باره نحوه رسیدگی به کارها و مراجعات ایرانیان مقیم و همچنین شرایط ویژه دفتر حفاظت و کارمندان خدوم آن داشتیم که با کمترین امکانات، بهترین خدمات را در سریع ترین زمان ممکن به ایرانیان ارائه می دهند. 
من ساعت 9 و نیم شب برای یک جلسه کوتاه کاری دیگر به منظور هماهنگی برنامه های امروز اعضای هیئت همراه، با دوستان خداحافظی کردم. شاید ساعت 10 برای بازگشت به واشنگتن راه افتاده باشند یا حتی دیرتر. امیدوارم که به سلامت به مقصد برسند.

امروز هم صبحانه را در انجمن آسیایی با تعدادی از نخبگان آمریکایی صرف خواهم کرد. سپس در محل دفتر نمایندگی از کاردینال مک گریگ و اسقف چین (که به ترتیب رهبران بسیار پربفوذ کلیسای کاتولیک و انگلیکن واشنگتن هستند و مهمترین کلیسای واشنگتن یعنی کاتیدرال ملی واشنگتن Washington National Cathedral در اختیار آنهاست) ملاقات می کنم که از زمان سفارت آنها را می شناسم و تلاش زیادی در گفتگو میان ادیان ابراهیمی و گفتگوی تمدن ها داشته اند. 

برای ناهار از سفرای کشورهای مترقی آمریکای لاتین دعوت کرده ایم که به نمایندگی خواهند آمد. این کشورها دوستان ایران در سال های سخت بوده اند و سیاست خارجی موفق نیازمند قدرشناسی و حفظ و تقویت دوستی هاست. در جهان به هم پیوسته امروز و به ویژه در سازمان ملل متحد، همه کشورها اهمیت دارند و رابطه با تک تک آنها باید با دقت و جدیت دنبال شود. رابطه خوب میان ایران و آمریکای لاتین کماکان برای ما بسیار مهم است و چون فرصت نشد در میان دیدارهای فشرده هفته قبل، رؤسای جمهور و یا وزرا را ملاقات کنیم، از این طریق هم اهمیت روابط را نشان خواهیم داد و هم فرصتی برای هماهنگی مواضع و اقدامات در مجمع عمومی فراهم می شود.

بعد از ظهر امروز هم دیداری با اعضای شورای آتلانتیک دارم که از واشنگتن برای ملاقات به نمایندگی خواهند آمد و همچنین ملاقاتی با حدود بیست نفر از اساتید دانشگاه پرینستون که آنها هم از راه دور برای دیدار و گفتگو به نمایندگی می آیند.

امیدواریم این تلاش های ناقابل مورد رضای خدا و شما مردم خوب قرار گیرد و گامی در جهت اعتلای نام و جایگاه ایران و ایرانی و اقتدار و توسعه و رفاه کشور و مردم باشد.

خدانگهدار همه شما و ایران عزیز باد

کاور جدید دکتر ظریف در فیسبوک

اجازه نخواهیم داد که نتانیاهو آینده مذاکرات ما را تعیین کند.

سلام دوستان
ساعت 6 صبح سه شنبه است. ملاقات های دیروز خوب بود. امروز هم ادامه دارد. چند مصاحبه هم کردم که صداو سیما شاید پخش کند. ضمنا از خبرنگار خوب صدا و سیما خواستم که مصاحبه را در کنار فرش اهدایی به سازمان ملل متحد در زمان سفارتم، که شعر بنی آدم سعدی را با آن به سازمان ملل متحد آوردم، انجام دهد. اگر فرصت کردید نگاه کنید. 

یک مصاحبه هم با المانیتور داشتم که امروز چاپ شد. 
http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2013/09/foreign-minister-zarif-seeks-iranian-role-in-syria-talks.html

دو توییت هم در مورد سخنان اباما پس از ملاقات او با نتانیاهو نوشتم که با تندترین لحن مؤدبانه حرف ها و جهت گیری اباما را به شدت نقد کردم. اگر اجازه بدهید می خواستم تحلیل خودم را در مورد این سخنان خدمت شما تقدیم کنم.

چند روزی است در این صفحه و در مصاحبه های داخلی به محضر مردم خوب مان عرض کرده ام که هفته گذشته تنها آغاز یک مسیر دشوار و پر فراز و نشیب بود . نه می بایست در این مسیر از یک تحول مثبت ذوق زده شد و نه می شود با یک مشکل از پیگیری عزت مندانه منافع کشور باز ایستاد. مهم تر از همه این که نباید برای پیشبرد منافع داخلی و تبلیغات زودگذر دیدگاه های جناحی، تحولات و اقدامات را به شکلی معرفی کرد که منافع ملی را خدشه دار کند و یا پیام غلط به طرف مذاکره بدهد.

نتانیاهو و جناح تندرو آمریکا به شدت نگرانند. منزوی شده اند. 75 درصد مردم آمریکا می خواهند موضوع هسته ای با مذاکره حل شود. این در حالیست که تنها چندماه پیش اکثریت قاطع آمریکاییها تنها راه برای حل موضوع با ایران را راه نظامی می دانستند. معلوم است که جنگ طلبان باید از روحانی بترسند. 
نتانیاهو از بعدازظهر جمعه با چندین سرمقاله توسط ستون نویس های سرشناس لابی اسراییل ضدحمله خود را شروع کرد و سراسیمه برای جلوگیری از هرگونه پیشرفت مذاکرات هسته ای به واشنگتن رفت. امروز هم در نیویورک در سازمان ملل متحد سخنرانی می کند و یک نمایش فریب کارانه دیگر را ارائه خواهد داد. 
تمام هدف نتانیاهو و لابی صهیونیستی این است که مانع پیشرفت مذاکرات شوند تا بتوانند بر کنگره برای تحریم بیشتر و بستن دست رییس جمهور برای رسیده به راه حل مذاکراتی (که هدف تحریم هایی است که در مجلس نمایندگان تصویب شده و در سنا در حال بررسی است) فشار بیاورند. 
مصاحبه یکشنبه وزیر خارجه آمریکا با برنامه 60 دقیقه که در آن گفت ظرف سه ماه می توانیم موضوع هسته ای را حل کنیم، پاسخی به این فشارهاست، که اتفاقا نتانیاهو و لابی صهیونیستی در آمریکا که منافع اسراییل را بر منافع آمریکا ترجیح می دهند و برای رسیدن به اهداف پلیدشان از هر فشار و تهدید و تطمیع و پرونده سازی و ... استفاده می کنند را نگران تر کرده است.

حرف های اباما در این میان کاملا غیرقابل قبول بود و هیچ نشانی از نقشی که رییس جمهور آمریکا باید برای حل موضوع هسته ای در کشورش ایفا نموده، و بجای دنباله روی از تندروها، رهبری کشورش را در این موضوع تاریخی بدست گیرد، نداشت. اما غیرقابل پیش بینی نبود. معلوم بود تلاش دارد نتانیاهو و برخی کشورهای عربی (که متأسفانه آنها هم برای جلوگیری از حل موضوع هسته ای با صهیونیست ها همداستان شده اند) را آرام کند.

می دانیم که بسیاری در آمریکا به دنبال بهانه برای فشار به ملت بزرگ ایرانند. می دانیم که جنگ طلبان از حل موضوعات نگرانند و حیات خود را در هراس افکنی و دروغ بافی می بینند. می دانیم که مقامات آمریکایی حتی اگر حسن نیست هم داشته باشند (که هنوز نشان جدی از آن ندیده ایم) به شدت از این گروه های فشار تأثیر می پذیرند. می دانیم که بین اظهارات علنی شان و حرف هایشان در مذاکرات (حتی در برابر کل اعضای 1+5) اختلاف است. اتفاقا به دلیل همین پیچیدگی هاست که از ابتدا تذکر دادیم که راه دشورای در پیش است. مثل بعضی ها در گذشته بعد از یک مذاکره خوب ذوق زده نشدیم. با چشمانی باز منافع مردم بزرگ ایران را دنبال می کنیم. 

ولی اجازه نخواهیم داد که نتانیاهو آینده مذاکرات ما را تعیین کند. 

از این حرف ها زیاد خواهیم شنید. به محکم ترین شکل هم جواب خواهیم داد. مهم آن است که بدانیم مسیر دشواری شروع شده است. این مسیر یک نبرد دیپلماتیک است و نه یک رابطه دوستانه و صمیمی. امر برای هیچکس در دولت مشتبه نشده است. نمی دانم چرا برخی از دوستان در صحبت ها به شکلی اظهارنظر و نصیحت مشفقانه می فرمایند که گویی رییس جمهور و بنده که هریک بیش از سی سال سابقه کار سیاست خارجی داریم از درک بدیهیات سیاست ناتوانیم. این حرف ها ممکن است برای سخنرانی خوب باشد، اما برادران عزیز بدانند که پیام بسیار بدی برای طرف مقابل دارد و مذاکره کنندگان شما (یا به قولی سربازان خط مقدم شما را) ناپخته و زودباور جلوه می دهد.

خدا نگهدار شما و ایران اسلامی عزیز باد
شاد و سربلند باشید.