وضعیت گروگان های ایرانی

دوستان سلام

مانند بسیاری از شما، وضعیت گروگان های ایرانی مهمترین نگرانی من و همکارانم بوده و در تمامی لحظات نوروز بار سنگین انتظار خانواده های این قهرمانان را احساس کرده ام. خانواده و همکاران و بالاتر از همه خداوند بینای شنوا شاهد این اضطراب درونی و افسردگی بیرونی بوده اند که حتی لبخندهای گاه و بیگاه هم نتوانسته پوششی بر آن باشد.

تلاش شبانه روزی ما بازگرداندن صحیح و سالم این عزیزان به آغوش خانواده هایشان است و نه تبلیغات و شعارهایی که دل خوشی ایجاد می کند ولی نه تنها کمکی به آزادی این عزیزان نمی نماید بلکه چه بسا موضوع را پیچیده تر نیز خواهد کرد. به همین دلیل برای جلوگیری از تبعات احتمالی نگارش نامه به دبیرکل و علنی کردن آن، ساعت ها فکر و مشورت شد که خدای ناکرده تأثیر سوئی بر رهایی عزیزانمان نداشته باشد. در مورد سایر اقدامات و مذاکرات جدی که از تماس تلفنی 50 دقیقه ای رییس جمهور با نخست وزیر پاکستان گرفته تا تماس های مکرر من و همکارانم در وزارت امور خارجه و تلاش های شبانه روزی همکاران در سایر دستگاه ها را در برمی گیرد، چنین ملاحظاتی به مراتب جدی تر و حساس تر است. به دلیل همین اقدامات و داده ها و ملاحظات ناشی از این تلاش هاست که همه مقامات مسئول از اظهارنظرهای جزئی و ریز خودداری کرده اند.

زمانی که به لطف خدا و با دعای مردم در بازگرداندن این عزیزان موفق شویم، من به سهم خود همه اتهامات، نقدها و حتی توهین ها را بجان می خرم. به دوستانی که به بنده به بهانه های مختلف از نحوه لبخند زدن تا وضعیت ظاهری خرده می گیرند هم صمیمانه عرض می کنم که برای خدمت به این آب و خاک و این مردم خوب بسیاری جان خود را فدا کرده اند، آبرو و ... همچون منی در برابر آن جانفشانی ها متاعی کم ارزش است. البته می دانم که بسیاری از این نقدهای تند و حتی توهین ها به دلیل احساست پاکی است که جریحه دار شده و به قول حضرت مولانا در داستان معروف موسی و شبان:

موسیا آداب‌دانان دیگرند
سوخته جان و روانان دیگرند
عاشقان را هر نفس سوزیدنیست
بر ده ویران خراج و عشر نیست
گر خطا گوید ورا خاطی مگو
گر بود پر خون شهید او را مشو
خون شهیدان را ز آب اولی ترست
این خطا را صد صواب اولی ترست
در درون کعبه رسم قبله نیست
چه غم از غواص را پاچیله نیست
تو ز سرمستان قلاوزی مجو
جامه‌چاکان را چه فرمایی رفو
ملت عشق از همه دینها جداست
عاشقان را ملت و مذهب خداست
لعل را گر مهر نبود باک نیست
عشق در دریای غم غمناک نیست

البته برخی اوقات احساسات باعث می شود که واقعیات تاریخی نادیده گرفته شوند. بدون هیچگونه مستندی ادعا می شود که مثلا فلان قدرت در شرایط مشابه چنین و چنان می کرد و فراموش می شود که ده ها شهروند کشورهای بزرگ غربی توسط گروه های مشابه افراطی در افغانستان و سوریه و پاکستان به قتل رسیده اند و بسیاری نیز گروگان بوده و هستند. سایر دولت ها هم همچون ما ناگزیرند با صبر و تحمل و بدون سروصدا و تبلیغات برای آزادی شهروندانشان تلاش کنند، چون بهترین راهکار همین است.

به هرحال امیدوارم که هرچه زودتر با بازگشت همه این عزیزان به خانواده هایشان شیرینی واقعی نوروز به کام همه بازگردد. خدانگهدار شما