جزئیات مذاکره را، با کسب اجازه از محضر شریف مردم، محرمانه نگاه می داریم

سلام دوستان

ساعت 10 و نیم صبح جمعه است. مذاکرات ژنو مفید و سازنده بود. توافق هم کردیم که بحث ها محرمانه بماند. محرمانه ماندن مذاکرات به معنای واهمه داشتن از افشای محتوای آن نیست. اطمینان داشته باشید که هیچ نگرانی در مورد اعلام عمومی آنچه در مذاکرات طرح شد نداریم. اما هدف ما از این مذاکرات رسیدن به تفاهم است و نه بهره برداری های زودگذر تبلیغاتی. بنده و همکارانم آمادگی داریم که فشار تبلیغاتی را تحمل کنیم ولی به نتیجه مذاکراتی که با حقوق و منافع مردم ایران ارتباط دارد خدشه ای وارد نشود. 

در روابط بین الملل، محرمانه ماندن جزئیات مذاکراتی که در جریان است امری طبیعی و عادی است. معمولا محتوای مذاکراتی بر روی آنتن ها می رود که طرف های مذاکره امیدی به نتیجه آن نداشته باشند و فقط برای فشار سیاسی و بهره برداری تبلیغاتی این چنین اقدامی را انجام دهند.

طرحی هم که از سوی بنده در ابتدا ارائه شد و در طول دو روز مورد بحث قرار گرفت و توافق شد که در هفته های آتی در سطح کارشناسی مورد بحث بیشتر قرار گیرد، چارچوبی برای گفتگو و رسیدن به فهم مشترک ارائه می داد. این چارچوب که مورد توافق قرار گرفت رسیدن به تفاهم در مورد هدف مشترک، گام نهایی و اقدامات ابتدایی جهت اطمینان سازی متقابل بود. در مورد محتوای هریک از سه محور هم بحث های جدی و خوبی صورت گرفت ولی برای رسیدن به توافق، به گفتگوی بیشتر که برای هفته های آینده برنامه ریزی شده است، نیازمندیم. 

همه این موارد می باید در بحث های جدی و بدور از فضاسازی رسانه ای مورد بررسی قرار گیرد. البته نمی شود توقع داشت که رسانه ها در این زمینه سکوت اختیار کنند. هم به دلیل کنجکاوی ذاتی رسانه که امری مبارک است و هم به دلیل برخی شیطنت ها که از آن هم گریزی نیست. 

دیدم که برخی رسانه های غربی از قول منابع موثق ایرانی مطالبی را در مورد جزئیات خیالی طرح نوشته اند. برخی دوستان داخلی هم نقل کرده اند. من همه این مطالب را خواندم و بگذارید خیال همه را راحت کنم. همه این ها حدس و گمان است. هیچ کدام ارتباطی به طرح و بحث های جلسه ندارد. چه محتوا و چه شکل. منابع موثق رسانه ها خودشات هم طرح را ندیده اند و بهتر است اعتبار خودشان را با ادعای اطلاع از طرح خدشه دار نکنند.

سر غیب آن را سزد آموختن
که ز گفتن لب تواند دوختن (دفتر سوم مثنوی معنوی)

البته می دانیم که گروهی مایل به نتیجه رسیدن این مذاکرات نیستند. بیشترین واهمه از موفقیت مذاکرات را صهیونیست ها دارند و با توجه به حضور پررنگ این گروه در رسانه های غربی احتمال تلاش های متنوع و بعضی وقت ها عجیب و غریب آنها برای برهم زدن مذاکره بسیار زیاد است. حتی دیده ایم که تازگی ها رسانه های صهیونیستی حامی بازدارندگی ایران شده اند و هرگونه توافق هسته ای را برهم زننده این بازدارندگی توصیف کرده اند. این ها همه نشانه استیصال جنگ طلبان است، و من یقین دارم که حنای این عده رنگی برای مردم ما ندارد. 

مطمئن باشید که بنده و همکارانم آن چنان استوار و منطقی مذاکره کرده ایم که هیچ نگرانی از افشای مطالب مذاکرات نداریم. ولی چون برای رسیدن به تفاهم وارد این عرصه دشوار شده ایم و نه برای افشاگری و برد زودگذر و کم فایده تبلیغاتی، لذا جزئیات مذاکره را، با کسب اجازه از محضر شریف مردم، محرمانه نگاه می داریم. باید از فرصتی که شما مردم با انتخاب حماسی تان به دنیا دادید تا با ایران مقتدر، منطقی و اهل تعامل و گفتگو کنار بیایند، بهترین استفاده واقعی و عملیاتی را بکنیم و گرنه فرصت برای تبلیغات بسیار است. 

ضمنا پزشکان دستور داده بودند که یک هفته استراحت کامل بکنم. اما با وجود مذاکرات چنین استراحتی امکان پذیر نبود. پوزش می خواهم اگر وضع جسمی من باعث رنجش برخی از شما شد. به هرحال از دیروز و پس از بازگشت به تهران، استراحت کامل را شروع کرده ام و لذا کمتر فرصت خواهم کرد گزارش بنویسم. البته استراحت هم که گزارشی ندارد!

روز جمعه تان بخیر و خدا یار و نگهدار شما و ایران عزیز باد.

گزارش ژنو

سلام دوستان
ساعت 1 بعدازظهر روز چهارشنبه به وقت ژنو و دو و نیم بعدازظهر به وقت تهران است. 
عید قربان مبارک باد.
از اینکه قدری در تقدیم گزارش تاخیر شد پوزش می خواهم. اکنون هم با اجازه شما فقط گزارش کوتاهی تقدیم می کنم، چون پادرد و کمردرد قدری شدید است و توفیق گزارش دهی را کم کرده است. 
همانطور که احتمالا در خبرها شنیده اید دوشنبه شب پس از ورود به ژنو با خانم اشتون شام خوردیم و بحث های خوبی در مورد محتوا و شکل برگزاری جلسه داشتیم. دیروز صبح هم در جلسه 1+5 چارچوب پیشنهادهای ایران که به صورت پاور پوینت تهیه کرده بودیم را ارائه نمودم . برای عنوان طرح ایران "پایان دادن به بحرانی غیر ضروری و بازکردن افق های جدید" را انتخاب کردم تا نشان دهم که نگرانی از برنامه هسته ای ایران فاقد مبنای جدی است و ایران به دنبال سلاح هسته ای نیست. در چارچوب طرح پیشنهادی با دیدگاه جدید مبنی بر ضرورت پیگیری هدف واحد توسط همه بازیگران برای رسیدن به راه حل تأکید شده و حوزه هایی که می توانند مورد بررسی و توافق قرار گیرند نیز مشخص شده است. 
این چارچوب به عنوان یک رویکرد جدید مورد استقبال قرار گرفت و رؤسای هیئت ها هم در اظهارنظرهای خود عموماً مثبت برخورد کردند. البته ما می خواهیم به صورت مشابه، رویکرد جدیدی هم از سوی 1+5 ببینیم. 
در ادامه جلسه، بعداز ظهر دیروز رؤسای هیئت ها (که در سطح معاون وزیرهستند) و هیئت ایرانی به ریاست دکتر عراقچی جزئیات چارچوب پیشنهادی ایران را مورد تبادل نظر قرار دادند و هم اکنون هم مشغول ادامه مذاکره هستند. 
من هم دیشب برای بار دوم بحث مفصل و خوبی با خانم اشتون در مورد جمع بندی مذاکرات دیروز داشتم. امروز هم وزیر امور خارجه سوییس برای ملاقات از برن (پایتخت سوییس) به ژنو آمد و گفتگوی خوبی در باره موضوعات مختلف داشتیم. 
قرار است بعدازظهر امروز جلسه جمع بندی با حضور بنده و خانم اشتون و هیئت های دو طرف برگزار شود و بعد هم مصاحبه مطبوعاتی و بازگشت به تهران.
ادامه مذاکرات چند هفته دیگر در ژنو خواهد بود و در این فاصله اعضای 1+5 فرصت خواهند داشت در مورد جزئیات طرح ایران و اقداماتی که باید انجام دهند آمادگی لازم را کسب کنند. 
همانطور که قبلا هم خدمتتان عرض کردم، مذاکره و رسیدن به راه حل دشوار است و مذاکره در جزئیات نیازمند زمان و دقت فراوان. نمی شود انتظار داشت که بی اعتمادی متقایل انباشته ای که میان طرفین ایجاد شده است با یک جلسه مثبت و سازنده کاملا برطرف شود. 
البته همزمان نیاز به اعتماد عمومی هم هست چون یکی از شرایط توفیق مذاکرات بین المللی حفظ ماهیت محرمانه آنهاست و معمولا هر مقدار مذاکره کنندگان کمتر خبر به بیرون درز بدهند، بیشتر نشان جدی بودن مذاکرات و امکان رسیدن به توافق است. 
به هر حال قرار نبود کار آسانی باشد ولی به لطف خدا و حمایت شما مردم خوب اطمینان دارم و می دانم که عاقبت کار مثبت خواهد بود.
خدانگهدار

قبل از سفر ژنو

سلام دوستان

ساعت 9 و ربع شب یکشنبه است و فردا برای مذاکرات 1+5 عازم ژنو خواهم بود. انشاءالله در جلسه افتتاحیه این مذاکرات، چارچوب پیشنهادی ایران برای راه حل هسته ای را ارائه خواهم داد و سپس همکاران من مذاکرات را با اعضای 1+5 ادامه می دهند و در صورت ضرورت من هم مداخله خواهم کرد.

همانطور که قبلا هم گفته ام، فردا تازه شروع یک راه دشوار و نسبتا زمانبر است. امیدوارم تا چهارشنبه بتوانیم در مورد نقشه راهی برای رسیدن به راه حل به تفاهم برسیم. ولی حتی در صورت حسن نیت طرف مقابل، برای توافق در مورد جزئیات و شروع به اجرا احتمالا به یک جلسه دیگر در سطح وزرا نیاز خواهیم داشت.

گرچه ما تلاش خواهیم کرد که در سریع ترین زمان مذاکرات را به نتیجه برسانیم و اجازه ندهیم مذاکره خود به هدف تبدیل شود، ولی نباید فراموش کنیم که تیم مذاکره کننده جدید تلاش دارد روندی که 6 سال ادامه داشته و به هیچ توافقی نیانجامیده است را تغییر دهد. بدون آنکه قصد قضاوت داشته باشم، معتقدم که حتماً مذاکره و تلاش برای رسیدن به تفاهم دشوارتر و پرمخاطره تر از اعلام مواضع صرف است. به همین دلیل نیاز به همراهی داخلی و خودداری از قضاوت های عجولانه و به ویژه اظهارنظرهای سیاسی و جناحی برای این مذاکرات بیشتر از هر زمان دیگری است. 

توقع ما از دوستان رسانه ای و سایت هایی که در 6 سال گذشته حمایت بی دریغ خود را (حتما با حسن نیت و توجه به شرایط کشور) از تیم مذاکره کننده قبلی کشور گسیل می داشتند، این است که لااقل چند روزی به ما فرصت دهند، و قبل از شروع مذاکرات، با فضاسازی و شایعه پراکنی و حتی ترجمه غلط اظهارات، اقدام به تخریب این حرکت ملی نکنند. 

البته من اطمینان دارم که اکثریت قریب به اتفاق مردم خوب ایران، از اقشار و گرایش های سیاسی مختلف، به سیاست های دولت و دستگاه سیاست خارجی اعتماد دارند و آماده اند که به ما فرصت پیگیری منافع ملی و تأمین حقوق و رفاه مردم را با پشت گرمی به حمایت اجماعی داخلی بدهند. 

امروز نامه بزرگوارانه جمعی از اساتید محترم و دانشجویان عزیز دانشگاه امام صادق را دیدم که از سیاست خارجی حمایت نموده و با سخاوتمندی بنده را مورد لطف خویش قرار داده بودند. عصر امروز هم میزبان جمعی از فضلای برجسته حوزه علمیه قم بودم که از منظر تعالیم عالیه اسلامی، مؤکدا موافق اولویت اینجانب و وزارت امور خارجه در خنثی سازی پروژه امنیتی کردن چهره و جایگاه جهانی جمهوری اسلامی ایران بودند و از دستاوردهای بی نظیر سفر ریاست محترم جمهوری به نیویورک و سیاست های وزارت امور خارجه حمایت کردند. این دو واقعه را در آستانه سفر به ژنو به فال نیک می گیرم و امیدوارم که حمایت و دعای شما مردم خوب زمینه ساز شروعی جدید در روابط خارجی کشور باشد.

امید هست که زودت به بخت نیک ببینم
تو شاد گشته به فرماندهی و من به غلامی

بار دیگر از همه شما برای بزرگواری های بی دریغ و دلگرم کننده تان سپاسگزاری می کنم و شما را به خدا می سپارم. انشاءالله گزارش بعدی از ژنو. شب بخیر.

منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

سلام دوستان
ساعت 12 و 45 دقیقه شب چهارشنبه ( به عبارت صحیح تر 45 دقیقه بامداد پنجشنبه) است و به خاطر درد پا و کمر خوابم نمی برد.
از همه دعاها و محبت های شما و دیگر دوستان در فضای مجازی بسیار سپاسگزارم. ولی تقاضا می کنم از ناسزا گفتن پرهیز فرمایید و لعنت و نفرین هم نکنید که "منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن"؛ یعنی ما ملت بزرگ و دارای عمق تاریخی و غنای فرهنگی، دیده به بد دیدن (لااقل در مورد هم وطنان خود) نخواهیم آلود.

در میان نوشته های شما، یکی از دوستان به نام جناب آقای محمد قیصری مطلب سخاوتمندانه ای را به عنوان پیام و ایمیل فرستادند و پیشنهاد کردند که روی این صفحه بگذارم. البته امتثال امر ایشان به معنی باور کردن حتی بخش کوچکی از بزرگواری های سخاوتمندانه ایشان در باره خودم نیست که به فرموده امیرمؤمنان و فخر پرهیزکاران، امام علی علیه السلام
أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِی مِنْ غَیْرِی وَ رَبِّی أَعْلَمُ بِی مِنِّی بِنَفْسِی اللَّهُمَّ لَا تُؤَاخِذْنِی بِمَا یَقُولُونَ وَ اجْعَلْنِی أَفْضَلَ مِمَّا یَظُنُّونَ وَ اغْفِرْ لِی مَا لَا یَعْلَمُون

«من به نفس خویش از دیگران آگاهترم و خداى من از من به نفس من آگاهتر است. خدایا به آنچه در باره من مىگویند مؤاخذهام مفرما. و مرا از آنچه در بارهام گمان مىبرند بهتر کن و آنچه را در باره من نمىدانند ببخش.» 

به هر حال، ضمن تشکر از بزرگواری همه شما و این دوست خوب و صمیمی، این شما و این متن زیبای آقای قیصری عزیز:

ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن
بالاخره مرد پرکار، کاربلد و نستوه کابینه هم به ستوه آمد. مردی که به زعم بسیاری، طرحی نو اگر نگوییم در سپهر سیاست ایران، دست کم در عرصه سیاست خارجی ایران و وزارت امورخارجه در انداخته است. کمتر سابقه داشته که دولتمردان ما چنین بی پرده و حریم و روتوش خود را در مواجهه با مخاطبان خود قرار دهند و نشان دهند که دولتمرد هم می تواند در عین کیاست و سیاست به ادب شهره شود و حسی سرشار از احترام و اعتماد را در طیف وسیع مخاطبان خود از موافق تا مخالف برانگیزد.
شاید از همین روی هم هست که بعضی ها معتقدند ظریف دیر یا زود خسته خواهد شد، به ستوه آمده و مجبور خواهد شد به قاعده و قاموس سیاست و سیاست ورزی در ایران تن دهد؛ سیاستی که نه در معنای ارسطویی آن معطوف به تدبیر بهینه امور، بلکه مصروف دغلکاری ها و بازی های سیاسی داخلی خواهد شد. اما کیست که نداند ظریف تاکنون سویه خوب سیاست که شفافیت، اعتماد، علم و تدبیر امور است را نشان داده و همانطور که پیشتر نیز در مجلس گفت: «همیشه با شما صادق بوده و خواهم بود و اگر غیر 5 باشد در چنین مسندی نخواهم بود» که ظریف نه به اصرار خود و در طلب جاه که به ابرام اهل فن و تشخیص راه از چاه آمده بود. خیل طرفداران و محبوبیت او در فضاهای مجازی و غیرمجازی که با محبوبیت رئیس جمهور پهلو می زند، گواهی بر این مدعاست!
لازم نیست کسی حتما با آقای ظریف مراوده داشته یا ایشان را از نزدیک بشناسد. در همین مدت کوتاه دیدیم و شنیدیم که در قامت یک دولتمرد دیپلمات چه کرده است. حتی فارغ از قیاس با دیگران و السابقون، که اساسا قیاسی مع الفارق است و حکایت ماه من و ماه گردون، وی به گواه دوست و دشمن دیپلماتی برجسته در مقیاس جهانی و با متر و معیار بین المللی است. شاید در کمتر موردی ما این سطح از تخصص، تعهد و کارایی را در چنین مقام برجسته ای شاهد باشیم و از همین روی نیز حق داریم ذوق کرده و بر خود ببالیم که نتیجه آن را همگان دیدند و زبان به تحسین گشودند. این نه سخن من که دانش آموز علوم سیاسی و روابط بین الملل هستم، که احساسی فراگیر است. 
تلاش های بی وقفه ایشان در وزارت امور خارجه از همان روز اول عهده داری مسئولیت، بر کسی پوشیده نبوده است. دیدیم تلاش های ایشان را در زمینه جلوگیری از یک جنگ ویران کننده دیگر در منطقه؛ آنهم زمانی که شیپورهای جنگ نواخته شده بود و جنگ طلبان منطقه ای و فرامنطقه ای چنان پرکوب بر کوس جنگ می کوبیدند که صدای مخالف ترتین مخالفان جنگ هم در هیاهوی یاوه گویان پربسیار داشت خفه می شد و گوش خوشبین ترین طرفداران صلح را هم به خبری غیر از جنگ امیدی نبود، دیدیم که چگونه آتش جنگ به آب دیپلماسی فرو نشست.
تلاش‌های بی وقفه ایشان و تیم همراه در نیویورک در زدودن ماسکی که دشمنان این مرزوبوم برای ایران طراحی کرده بودند تا ما را چنان نشان دهند که می خواستند و در عوض ارائه چهره‌ای واقعی، درخور و شایسته ای از ایران اسلامی را کیست که نفهمد.
می خواستم به آقای ظریف بگویم که ما مردم، دیدیم تلاش های شما را و از قضا خوب هم دیدیم که چطور برخلاف سابق، دشمنان داخلی این ملت و مملکت به حاشیه رانده شدند و همچون افعی زخم خورده این قدر به در دیوار ملل متحد کوبیدند که عن قریب است، خود به نیش خود گزیده شوند و همچون آبی که به لانه مورچگان افتاده باشد، خواب خیلی ها آشفته شد تا مجبور شوند به تکاپو افتاده تا بدان حد که متوهمی همچون نتانیاهو پیشنهادی به مضحکی اتحاد اعراب و اسرائیل برای مقابله با تحرکات ایران را بدهد.
جناب آقای ظریف خواستم به شما بگویم که دل قوی دار و قامت استوار! که ما مردم اگر چه ممکن است صدایمان در هیاهوی بسیارگویان که قامتی کوتاه، اما صدایی بلند دارند، شنیده نشود، اما مطمئن باشید که در قلبهایمان دستانتان را به گرمی می فشاریم، عمیقا به شما خسته نباشید می گوییم و دعای خیرمان را بدرقه راهتان می کنیم که به قول لسان الغیب:
حال ما در فرقت جانان و ابرام رقیب/ جمله می‌داند خدای حالگردان غم مخور
و خطاب به آنان که در جواب تلاش های شما، ترشرویی و درشت خویی می کنند، این شعر سیف فرقانی را زیر لب زمزمه می کنیم که:
بر تیر جورتان ز تحمّل سپر کنیم 
تا سختیِ کمان شما نیز بگذرد
جناب آقای ظریف، ما از روزی که سکان سیاست خارجی کشور را به دست شما سپرده ایم، دلمان قرص شده است و دیگر تن و بدنمان نمی لرزد که منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید!؛ چرا که چون ما را نوح است کشتیبان ز طوفان غم نخوریم. من نیز اگر چه دیروز بعد از خواندن پیام شما دلم گرفت، اما به قول خواجه شیراز:
ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن
وین سر شوریده بازآید به سامان غم مخور
گر بهار عمر باشد باز بر تخت چمن
چتر گل در سرکشی ای مرغ خوشخوان غم مخور
در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم
سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان غم مخور!

محمد قیصری
17/7/92

دکتر از علت کمر درد خود می گوید

دوستان سلام
شب شما بخیر. 

ساعت 9 و نیم شب است و تازه از بیمارستان و مطب پزشک برگشته ام و توانسته ام قدری بنشینم تا این مطلب را برای شما بنویسم. امروز صبح، بعد از دیدن تیتر یک روزنامه، کمردرد و پادرد شدیدی گرفتم. حتی نمی توانستم راه بروم یا بنشینم. فکر کردم دیسک کمر و سیاتیک گرفته ام. فقط توانستم دو ملاقات خارجی را انجام دهم. بقیه برنامه ها را لغو کردم. جلساتم با بعضی از معاونین وزارت خارجه را در حالت استراحت انجام دادم. وقتی 4-5 ساعت استراحت مشکل را حل نکرد، ساعت 5 بعدازظهر دفترم در وزارت امور خارجه را ترک کردم و به بیمارستان رفتم. خدا را شکر ام آر آی نشان داد که مشکل من بیشتر عصبی و اسپازم عضلانی است و با ورزش درست می شود. از برادر و دوست عزیزم دکتر سید رضا رضوی، پزشک بزرگوار و عارفی که بیش از 90 دقیقه با محبت فراوان تلاش کرد که درد مرا آرام کند بی نهایت سپاسگزارم.

به هر حال، روز تلخی بود ولی برای من بسیار آموزنده. یاد گرفتم که هرچه می خواهم بگویم علنی و عمومی بگویم و گرنه بازار سوءاستفاده بسیار داغ است.

باعث تاسف است که یک و نیم ساعت بحث جدی، صمیمانه و خصوصی با نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی، که صراحتا توافق شده بود محرمانه و غیرقابل نقل خواهد ماند، در چندجمله خلاصه شد که هیچ ارتباطی با بحث مفصل من نداشت و به مطبوعات درز داده شد. بدتر از آن افرادی که خود را قاضی صداقت بنده دانسته و با تیتر کوچک صداقت مرا می ستایند، با بزرگترین تیتر ممکن جمله ای را از من به عنوان نقل قول مستقیم از بنده منتشر کردند که با آنچه گفته بودم مطابقت نداشت. جالب آنجاست که کسانی که ادعای ولایتمداری دارند جلوتر از رهبری حرکت می کنند و هیچ از خود نمی پرسند که اگر ایشان مصلحت می دیدند خودشان مصادیق را روشن می فرمودند.

به هرحال سخنگوی وزارت امور خارجه مطلب را تکذیب کرد، ولی من درس مهمی را آموختم. ذوستان عزیزی که مطالب جلسه محرمانه را بدون توجه به محتوای مطلب به سلیقه خود به بیرون منعکس کردند، منبعد تنها توقع اظهارنظر رسمی در جلسات علنی از بنده داشته باشند.

چند بیت از مولانا برای حسن ختام

تو مکن تهدیدم از کشتن که من
تشنه زارم به خون خویشتن
آزمودم مرگ من در زندگی است
چون رهم زین زندگی پایندگی است

شبتان بخیر. شاد و سربلند باشید

گزارش از فاصله 10هزار متری از سطح دریا در میان اقیانوس اطلس

دوستان سلام
ساعت 8 و نیم صبح جمعه به وقت نیویورک و 4 بعدازظهر به وقت ایران عزیز است. نمی دانم دقیقاً کجا هستم و یا ساعت به وقت محلی چیست. قرار بود گزارش بعدی را در تهران بنویسم. اما متوجه شدم که هواپیما امکان وصل شدن به اینترنت را دارد. لذا از فاصله 10هزار متری از سطح دریا در میان اقیانوس اطلس مراتب ارادت خود را تقدیم می کنم. پرواز از نیویورک 3 ساعت تأخیر داشت و ممکن است به پرواز بعدی به تهران نرسیم. به هرحال به یک شکل باید خود را به تهران برسانیم چون از صبح شنبه باید پشت سر هم در جلساتی با رییس محترم جمهور، دبیر محترم شورای امنیت، ریاست محترم مجلس و شورای معاونین وزارت امورخارجه و بعد هم در برنامه زنده سیما شرکت کنم. 
به هر حال، مقصود فقط عرض سلام بود از این بالا.
خدا یار و نگهدار شما و ایران عزیر باد.

انشاءالله «یواشکی» به منزل خواهم رفت!

سلام دوستان
ساعت 7 صبح نیویورک است. دیروز هم به جلسه و ملاقات گذشت که فهرست آن ها را در گزارش قبلی تقدیم کرده بودم. امروز هم یک مصاحبه با فرید زکریا دارم که روز یکشنبه از شبکه سی ان ان پخش خواهد شد.

ملاقات با دبیرکل سومین ملاقات در طول 16 روز اقامت من در نیویورک بود. دو بار خودم و یک بار همراه دکتر روحانی. این بار در مورد بحث هسته ای، امنیت خلیج فارس و سوریه تبادل نظر کردیم. 
نکته جالب ملاقات این بود که دبیرکل گفت این هفتمین سالی است که به عنوان دبیرکل در مجمع عمومی ملل متحد شرکت می کند و هیچگاه فضا اینگونه مثبت نبوده است. وی گفت سه دلیل برای این فضای مثبت وجود دارد: حضور مؤثر دکتر روحانی و شما، نشانه های پیشرفت در بحث هسته ای و سوریه و اجماع در مورد اهداف توسعه ای هزاره. شنیدم همین صحبت را در جلسات با همکاران خود هم مطرح کرده است. 

مجموعا سفر خوبی بود. فضا در سطح جهان به نفع ایران تغییر کرد. البته اصل این تغییر به دلیل حماسه حضور شما در انتخابات است. ما هم به لطف خدا و به یاری امام زمان تلاش ناقابلی کردیم که آنرا هم از خدا می دانیم. همانطور که در مجلس هم عرض کردم ،با تمام وجود معتقدم که 

وما رمیت اذ رمیت ولکن الله رمی 

یا به فرموده مولانا 

مطلق آن آواز خود از شه بود گرچه از حلقوم عبدالله بود

انشاءالله گزارش بعدی را در تهران خواهم نوشت. البته آنجا بسیاری از برنامه ها، اداری و حضور در جلسات و دولت و مجلس و ... خواهد بود که مشکل است هر روز گزارشی از آن تقدیم کرد و شاید چندان جذابیتی هم برای شما نداشته باشد. لذا اگر مطلبی برای نوشتن نبود یا به هر دلیل دیگری نوشتن میسر نشد، امیدوارم بر من ببخشید و حمل بر بی ادبی و جسارت من نکنید. 

قرار است انشاءالله شنبه شب (درحالت نیمه خواب و نیمه بیدار) در یکی از برنامه های رسانه ملی شرکت کنم و گزارشی خدمت مردم بزرگوار ارائه دهم.

از همه دوستانی که در اظهارنظرهای خود در این صفحه و یا سایر رسانه ها بنده را شرمنده کردند سپاسگزارم. از دوستانی که با دلسوزی تلاش های بنده را نقد کردند نیز از صمیم قلب متشکرم و از آنهایی که به روش مالوف و دیرینه خود، دوباره فدوی را مورد مهرورزی قرار دادند هم تشکر می کنم که کمک می کنند بارگناهان من کم شود.

از دوستانی هم که لطف کردند و در باره برنامه ورود بنده سؤال کردند و یا محبت کردند در اظهارنظرها پیشنهاد استقبال دادند ممنونم. صادقانه خدمتتان عرض می کنم که بنده شایسته این محبت ها نیستم و چنین اقدامی را هم به مصلحت نمی دانم. خلاصه هیچ خبری در فرودگاه نیست! من انشاءالله «یواشکی» به منزل خواهم رفت! 

به امید دیدار در ایران عزیز اسلامی، خدا نگهدار